Comprehensum, quod cognitum non habet?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Duo Reges: constructio interrete.

Bork

Quid Zeno?: Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Bork: Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Quid enim?: Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Hoc simile tandem est? Quid iudicant sensus? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Nos commodius agimus. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Id est enim, de quo quaerimus. Itaque fecimus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Ne id quidem, nisi multa annorum intercesserint milia, ut
omnium siderum eodem, unde profecta sint, fiat ad unum
tempus reversio.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae
effeminari virum vetant in dolore.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Istic sum, inquit.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Quis est tam dissimile homini.
Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset.