Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Zenonem roges; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Deinde dolorem quem maximum?

Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.

At multis se probavit.: Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Bork: Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Sullae consulatum?: At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Nos commodius agimus.: Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Bork: Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Hic ambiguo ludimur.: Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Non risu potius quam oratione eiciendum? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Non igitur bene. Istic sum, inquit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Age, inquies, ista parva sunt.
At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
Immo videri fortasse.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.

Venit ad extremum; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ac tamen hic mallet non dolere. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Graccho, eius fere, aequalí?
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat
pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

Reperiam multos, vel innumerabilis potius, non tam curiosos
nec tam molestos, quam vos estis, quibus, quid velim, facile
persuadeam.